Το δασικό πρόβλημα

1. ΤΟ ΔΑΣΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Σχετικά με το Νόμο «Για την προστασία των δασών και της δημόσιας γης»

Στην χώρα μας, που η έννοια της χωροταξία είναι κάτι σχετικό, και που προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες και τα συμφέροντα των δυνατών, που ο χωροταξικός σχεδιασμός είναι σχεδόν ανύπαρκτος, ενώ ο πολεοδομικός σχεδιασμός είναι αποσπασματικός και πολλές φορές προβληματικός, είναι πολύ φυσικό για μια κυβέρνηση, αντί να τιμωρεί, να προσπαθεί να καλύπτει παρανομίες. Αυτό συνέβει πρίν μερικούς μήνες με την ψήφιση του Νόμου « για την προστασία τάχα των δασών και της δημόσιας γης».Ετσι η δημόσια περιουσία γίνεται ιμάτιο προς διαμελισμό.

Το σκανδαλώδες φαινόμενο της αλλαγής χρήσης και της αυθαίρετης δόμησης σε δημόσιες εκτάσεις, δασικές ή μη, οργιάζει με τις ευλογίες της πολιτείας, καθώς χρησιμοποιείται σαν μέσο πλουτισμού συγκεκριμένων συμφερόντων και παράλληλα συνδέεται με φαινόμενα άμβλυνσης συνειδήσεων, εξαγοράς, χειραγώγησης, ψηφοθηρίας και αδρανοποίησης των πολιτών.

Οι ρυθμίσεις του ψηφισθέντος Νόμου, δεν μπορούν να πείσουν εύκολα κανένα καλοπροαίρετο και σκεπτόμενο πολίτη, καθώς προσκρούουν ευθέως σε ζητήματα κοινής λογικής, συνταγματικής νομιμότητας και επιταγές της δασολογικής επιστήμης, που επιχειρείται βάναυσα να διαστρεβλωθούν, έχοντας σαν βάση (οι ρυθμίσεις) το οικονομικό και πολιτικό κέρδος από την αλλαγή χαρακτήρα, χρήσης και ιδιοκτησίας των δασικών οικοσυστημάτων.

Σχετικά με τον νέο νόμο, που φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο “Προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, κατάρτιση δασολογίου, ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί δασών και δασικών εν γένει εκτάσεων και άλλες διατάξεις”, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

 

Ο ορισμός του δάσους

Στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001 δεν υπάρχει εξουσιοδότηση για νέο προσδιορισμό της έννοιας του δάσους – δασικής έκτασης. Ο εισαγόμενος όμως νέος ορισμός του δάσους αποτελεί το βασικό μοχλό για να επιτευχθεί ο στόχος του αποχαρακτηρισμού δασών και δασικών εκτάσεων, αφού αφήνει ελεύθερο και το πεδίο σφετερισμού δημόσιων εκτάσεων. Πιο ειδικά:

α) Το ελάχιστο απαιτούμενο ποσοστό κάλυψης του εδάφους από άγρια ξυλώδη φυτά (συγκόμωση), προκειμένου να χαρακτηριστεί η γη δασική, γίνεται 25 %, από 15 % που ήταν μέχρι τώρα. Το πιο σημαντικό είναι ότι σε επιστημονικές επιτροπές και Κανονισμούς της Ε.Ε., που συνυπογράφει η κυβέρνηση, το αντίστοιχο ποσοστό ορίζεται σε 10 % !

β) Το ελάχιστο απαιτούμενο εμβαδόν μιας έκτασης, για να χαρακτηριστεί δασική, γίνεται 3 στρέμματα, ενώ για τις λωρίδες απαιτείται πλάτος τουλάχιστον 30 μέτρων, ενώ μέχρι τώρα δεν υπήρχε ελάχιστο όριο.

Σύμφωνα με αυτές τις διατάξεις, παύουν να θεωρούνται δασικές και απεμπολούνται κατ’ αυτό τον τρόπο δικαιώματα του Δημοσίου επί εκτάσεων, οι οποίες υπολογιζόμενες    αδρομερώς φθάνουν τα 40 εκατομμύρια στρέμματα.
Ταυτόχρονα γίνονται νομιμοποιήσεις αυθαιρεσιών, ενώ δίνονται πάλι παλιές παραχωρημένες εκτάσεις που θα έπρεπε να επιστραφούν στο Δημόσιο.

Η πλειοψηφία των δασικών εκτάσεων που θα απομείνουν, όπως και οι χορτολιβαδικές, μετά το κατακερματισμό τους, θα μπορούν να διατίθενται για τις λεγόμενες “επιτρεπτές επεμβάσεις”. Οι επιτρεπτές επεμβάσεις αφορούν κυρίως δραστηριότητες με οικονομικό ενδιαφέρον.

Με τροποποίηση του Ν. 998/79 (άρθρο 41) μπορεί να αίρεται η απόφαση αναδάσωσης σε καμένες ή παράνομα εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις “όταν επέρχεται η δημιουργία αναβλάστησης”. Πότε όμως επέρχεται αυτή η αναβλάστηση που αποτελεί νέο λεκτικό ιδεολόγημα; Σε 2, σε 3, σε 40 χρόνια, ή όταν η βλάστηση αποκατασταθεί στη μορφή που είχε πριν καεί;

Στην ουσία αίρεται το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου σε εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, πράξη η οποία, σε συνδυασμό με την τροπολογία στο ν/σ του ΥΠΕΧΩΔΕ για τα αυθαίρετα, θα έχει σαν αποτέλεσμα το “Εθνικό Κτηματολόγιο” να μην υπερασπίζεται ουσιαστικά το Δημόσιο συμφέρον.

Όπου ο στόχος της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας δεν θα επιτυγχάνεται ικανοποιητικά από τους ίδιους τους άρπαγες, θα μπορεί να το κάνει η ίδια η Κυβέρνηση μέσω εταιρειών όπως η “ΑΓΡΟΓΗ Α.Ε.”, που θα συγκεντρώνει την δημόσια γη και θα την παραχωρεί στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, στο πρότυπο που χρησιμοποιεί η Εταιρεία Τουριστικά Ακίνητα (ΕΤΑ).

Τελικά, το αποτέλεσμα που θα προκύψει από την εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου θα είναι:

α.  Μείωση των δασών και δασικών εκτάσεων.
β.  Αποχαρακτηρισμός και ξεπούλημα της δημόσιας δασικής γης.
γ.  Αγρια αναδιανομή της δημόσιας γης, με βίαιη επέκταση της ιδιωτικής σε βάρος της δημόσιας περιουσίας.
δ.  Υποβάθμιση των δασικών οικοσυστημάτων και του φυσικού περιβάλλοντος.
ε.  Απονομή ευσήμων στους παρανομήσαντες σε βάρος της δημόσιας περιουσίας, με αναγνώριση του “έργου” τους.
στ. Περαιτέρω εύνοια της εκτός σχεδίου δόμησης και των αυθαιρέτων.
ζ.   Ένας ακόμη περισσότερο στρεβλός χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός προς εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων.
η.  Μείωση της προστασίας της δημόσιας περιουσίας, του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος.
θ.  Επιδείνωση φαινομένων ερημοποίησης, θερμοκηπίου, κλιματικών αλλαγών.

Γι αυτούς του λόγους, αλλά και

α. Επειδή θεωρούμε ότι με νομοθετήματα σαν τα παραπάνω στο όνομα του Συντάγματος παραβιάζεται προκλητικά το ίδιο το Σύνταγμα.
β. επειδή επιχειρείται βάναυσος βιασμός του φυσικού περιβάλλοντος, στο όνομα της προστασίας του.
γ. επειδή η δημόσια γη, που είναι περιουσία όλων μας, ιδιωτικοποιείται, τεμαχίζεται, αναδιανέμεται και αλλάζει χρήση, προς εξυπηρέτηση, των μεγάλων και μικρότερων συμφερόντων και τη διαιώνιση των πελατειακών σχέσεων και της ψηφοθηρίας.
δ. επειδή ευνοείται η κερδοσκοπία στα δάση, που αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα στα γενικότερα πλαίσια της πολιτικής γης και κατοικίας.
ε.  επειδή οι όροι διαβίωσής μας επιδεινώνονται και το μέλλον των παιδιών μας και το δικαίωμά τους να ζουν σε υγιές περιβάλλον υποθηκεύεται, είμαστε αντίθετοι στο νόμο του Υπ. Γεωργίας για τα δάση, καθώς και στην κατάργηση του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου στις εκτός, αλλά και στις εντός σχεδίου περιοχές. Ζητάμε την τροποποίηση του το συντομότερο δυνατό!!

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ