Εναλλακτικός τουρισμός

ΑΛΛΑΓΗ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Είναι γεγονός ότι ο Ελληνικός τουρισμός διέρχεται τις συμπληγάδες του

διεθνούς τουριστικού ανταγωνισμού. Και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο ότι το τουριστικό μας προιόν όπως έχει διαμορφωθεί εδώ και σαράντα χρόνια δεν έχει εκσυχρονισθεί και δεν έχει ως όφειλε την Ελληνική του ταυτότητα που θα το αναδείκνυε και θα το διαφοροποιούσε στον διεθνή ανταγωνισμό. Επίσης μπορούμε να αναφέρουμε ότι :

1. Ο τουρισμός μας στηρίζεται κατα κύριο λόγο στο μοντέλο « ήλιος – θάλασσα » δεν αναδεικνύει όπως θα έπρεπε την πολιτιστική μας κληρονομιά, ούτε και τις φυσικές μας ομορφιές.

2. Η σχέση τιμής – αξίας του τουριστικού μας προιόντος είναι δυσανάλογη τουλάχιστον για την πλειονότητα των δυνητικών πελατών μας.

3. Εκ μέρους της πολιτείας δεν υπήρξε ποτέ ένας σοβαρός μακροχρόνιος και «εφαρμόσιμος» τουριστικός σχεδιασμός για μια νέα αναπτυξιακή τουριστική πολιτική η οποία θα συναντούσε τις νέες τάσεις της διεθνούς τουριστικής ζήτησης.

4. Επίσης ουδέποτε υπήρξε η παρέμβαση του κράτους σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς  στην κατεύθυνση ώστε να διαμορφωθεί στο σύνολο του έμψυχου υλικού που διαθέτει η χώρα και το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με τον τουρισμό μια υγειή αντίληψη για τα τουριστικά θέματα.

Ολοι κάθε χρόνο αναλωνόμαστε στο να συζητάμε τα ίδια πράγματα σχετικά με τις τιμές, το κόστος , την διαφήμιση, αν θα έρθουν πελάτες ή όχι και στο πως θα διαχειριστούμε άμεσα και  « πυροσβεστικά » κάποια επείγοντα προβλήματα. Το κράτος από την άλλη πλευρά δαπανά τεράστια ποσά στο να διαφημίζει ένα προιόν το οποίο στην ουσία είναι παρωχημένο μη ανταγωνιστικό και δεν ελκύεται από την ζήτηση.

Παραβλέπει ότι το προιόν μας το οποίο στηρίζεται κυρίως στο μοντέλο  « ήλιος και θάλασσα » πωλείται καλύτερα και φθηνότερα από πολλούς άλλους ανταγωνιστικούςτουριστικούς προορισμούς που εμείς εν πάσει περιπτώσει δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε. Είναι πλέον καιρός κράτος και εμπλεκόμενοι τουριστικοί φορείς να ασχοληθούν σοβαρά πάνω σ’ αυτό το πρόβλημα, να επανασχεδιάσουν το νέο τουριστικό μας προιόν, κάνοντας το ελκυστικότερο για τη διεθνή ζήτηση και τον ανταγωνισμό.

Οι κύριοι παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στο σχεδιασμό αυτόν θα είναι:

1. Να διασφαλίζεται η προστασία της φυσικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που είναι το βασικότερο αγαθό που κατέχει η χώρα μας για την ανάπτυξη του τουρισμού.

2. Να συμβάλει στην ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη με ποιοτικούς και όχι ποσοτικούς στόχους.

3. Να διαφοροποιεί το υπάρχον μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης και να στοχεύει στην ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως του αγροτουρισμού, του πολιτιστικού, του θαλάσσιου, του συνεδριακού, του αθλητικού κ.α.

4. Να επικεντρώνεται στην Ελληνική φυσιογνωμία που προσδιορίζεται από τον γνήσιο Ελληνικό τρόπο ζωής, των διατροφικών μας συνηθειών, της κουλτούρας μας, της πατροπάδοτης φιλοξενίας μας και των αρετών μας.

Και όλα αυτά σε ένα τόπο και με ένα λαό ο οποίος θα έχει ανεπτυγμένες περιβαλλοντικές ευαισθησίες, πολιτικές πολιτισμικής και ειρηνικής συνύπαρξης, με σταθερότητα και ασφάλεια.

Τώρα που ο τουρισμός αναδεικνύεται για τη χώρα μας « η βαρειά της βιομηχανία » πρέπει επι τέλους να τύχει και της ανάλογης προσοχής και αντιμετώπισης, με μεθοδικότητα, με έργα και λιγότερα λόγια.