Στο νοτιότερο άκρο της Ρόδου βρίσκεται η μικρή χερσόνησος του Πρασονησιού, ( με διαστάσεις περίπου 2 Χ 1,5 χλμ, και υψόμετρο 80 μ.) συνδεδεμένο με το κυρίως νησί με ένα περίπου τρίγωνο ισθμό πολύ επίπεδης και συμπαγούς άμμου. Η αμμώδης αυτή λωρίδα μήκους 400-500 μέτρων και πλάτους μόνο 50 μέτρων ενώνει τη στεριά με ένα θεόρατο βράχο δημιουργώντας εκατέρωθεν δύο ξεχωριστές παραλίες. Στο άκρο του κυρίως νησιού της Ρόδου υπάρχουν σειρές αμμολόφων. Πρόσβαση στην παραλία γίνεται μέσω ενός ασφάλτινου δρόμου ανατολικά του χωριού Κατταβιά 6 περίπου χλμ.. Στο τέλος του δρόμου και πρίν την αμμώδη παραλία βλέπουμε μικρά κτιριακά συγκροτήματα στύλ ξενοδοχείων, καφενεία , τουριστικά μαγαζιά σε μία άναρχη χωροθέτηση.
Βλάστηση
Στις θίνες δυτικά από τα κτίρια υπάρχουν Juniperus oxycedrus [ άρκευθος ή θαλασσόκεδρο ], άλλα λίγα φυτά υπό μορφή υποβλάστησης που κυρίως αποτελούνται από Ononis natrix και Ononis variegata [ ανωνίδδα ]. Στα ανατολικά των κτιρίων η αμμουδιά είναι πιο επίπεδη καλυμμένη με Οnonis natrix και μερικά Pseudorlaya pumila [ ψευδορλάγια πορφυρή ]. Εκεί που τα νερά της βροχής τρέχουν από τους λόφους και φθάνουν στην παραλία συναντώνται Polygonum maritimum [ αγριοπιπεριά ή πολυκόμπι ] και Salsola kali.
Προβλήματα
Η επίπεδη αμμώδης περιοχή είναι το καλοκαίρι μία πολυσύχναστη τοποθεσία από αθλητές του wind-surfing και τουρίστες με αυτοκίνητα ( 4 WD ) οι οποίοι κυκλοφορούν πάνω στην άμμο δημιουργώντας καταστροφές στο οικοσύστημα της παραλίας. Πρέπει επειγόντως να ληφθούν κάποια μέτρα.
Το πρασονήσι ακόμα και μόνο εξαιτίας της θέσης του στο χάρτη της Ρόδου, είναι ένας προκλητικός προορισμός για τουρίστες. Η φυτική ζωή είναι συγκριτικά περιορισμένη, και θα μπορούσε να καταστραφεί από οικονομική ανάπτυξη , δεδομένου ότι αμφότερες χρειάζονται τις ίδιες περιοχές της παραλίας. Από βοτανική άποψη οι χαμηλοί θάμνοι και η μακία στους λόφους πίσω από την παραλία είναι περισσότερο πολύτιμα και ελπίζεται ότι θα συνεχίσουν να δέχονται την προστασία της στρατιωτικής παρουσίας.